Pola ma dwadzieścia osiem lat, studiuje i pracuje w butiku, a mimo to wciąż żyje pod dyktando matki. To na jej życzenie dziewczyna ma spędzić wakacje u babki, która do tej pory była dla niej jedynie bohaterką ponurej legendy - miesiąc na "zapadłej wsi" w towarzystwie niezrównoważonej starszej pani ma być dla niej nauczką i przestrogą przed zbyt lekkomyślnym podejściem do życia. Dziewczyna w najśmielszej nawet wyobraźni nie przypuszcza, co ją tam czeka. Na dzień dobry "babunia" upija ją własnej roboty bimbrem i wciąga w rozkręconą przez siebie intrygę. W dodatku starsza pani jeździ jak szalona fiacikiem, a jak trzeba i motocykl odpali. Z energią godną trzydziestolatki wojuje z całą wsią - wszystko po to, żeby nie dopuścić do wycięcia lasu i postawienia w jego miejsce fabryki. A to tylko początek wydarzeń, w które babcia wciąga Polę i jej przyjaciół.

Alina jest kobietą po pięćdziesiątce. Usilnie stara się wyprzeć z pamięci smutne dzieciństwo i nieudaną przeszłość. Impulsem do wyprowadzenia się od matki wariatki są narodziny Poli - to dla niej od tej pory będzie budowała lepsze życie. Jednak to "lepsze" nie zawsze okazuje się być na tyle uniwersalne, by każdego nim uszczęśliwić. Przełom w życiu wszystkich trzech kobiet następuje po powrocie Poli od babci, która wbrew opinii Aliny okazuje się nie taka straszna. Carmen jest co prawda nieco szalona, ale między babcią i wnuczką pojawia się silna więź. Pola zabiera się do naprawienia stosunków miedzy obiema kobietami, lecz u źródeł konfliktu leży mroczna, rodowa tajemnica sprzed dwóch pokoleń. Jej stopniowe odkrywanie sprawia, że nic już nie jest tak oczywiste i że warto zastanowić się nad powodami czyichś życiowych wyborów, zanim się go osądzi. Bo zrozumienie to już krok do pojednania. Czy tak się stanie? Czy Carmen, Alina i Pola zdołają porzucić wzajemne żale i stać się po prostu zwyczajną babcią, matką i wnuczką?

Carmen urodziła się jeszcze przed wojną, dziś jest staruszką z trudnym balastem przeszłości owianym tajemnicą, którą nie jest w stanie podzielić się nawet z najbliższymi. Ci, którzy jej dobrze nie znają, powiedzieliby pewnie: "Carmen, jaka jest, każdy widzi", bo w tej bezpośredniej, otwartej kobiecie wszystko wydaje się proste i oczywiste, kto wejdzie jej w drogę, nie sprawia wrażenia osoby szczególnie skomplikowanej w odbiorze i ocenie. A jednak... Bo czy Carmen Sowiłow to naprawdę Carmen Sowiłow? Tego dowiedzą się czytelnicy w ostatnim tomie z serii i sami będa mogli ocenić jej życiowe wybory, motywy postępowania, nie zawsze aprobowane przez otoczenie i najbliższych. Carmen to opowieść o ludziach. O tym, co ich napędza do działania, motywuje. I o tym, że aby kogoś skategoryzować i nazwać, trzeba wiedzieć o nim o wiele więcej niż tylko to, co widać.

Pola ma dwadzieścia osiem lat, studiuje i pracuje w butiku, a mimo to wciąż żyje pod dyktando matki. To na jej życzenie dziewczyna ma spędzić wakacje u babki, która do tej pory była dla niej jedynie bohaterką ponurej legendy - miesiąc na "zapadłej wsi" w towarzystwie niezrównoważonej starszej pani ma być dla niej nauczką i przestrogą przed zbyt lekkomyślnym podejściem do życia. Dziewczyna w najśmielszej nawet wyobraźni nie przypuszcza, co ją tam czeka. Na dzień dobry "babunia" upija ją własnej roboty bimbrem i wciąga w rozkręconą przez siebie intrygę. W dodatku starsza pani jeździ jak szalona fiacikiem, a jak trzeba i motocykl odpali. Z energią godną trzydziestolatki wojuje z całą wsią - wszystko po to, żeby nie dopuścić do wycięcia lasu i postawienia w jego miejsce fabryki. A to tylko początek wydarzeń, w które babcia wciąga Polę i jej przyjaciół.

Alina jest kobietą po pięćdziesiątce. Usilnie stara się wyprzeć z pamięci smutne dzieciństwo i nieudaną przeszłość. Impulsem do wyprowadzenia się od matki wariatki są narodziny Poli - to dla niej od tej pory będzie budowała lepsze życie. Jednak to "lepsze" nie zawsze okazuje się być na tyle uniwersalne, by każdego nim uszczęśliwić. Przełom w życiu wszystkich trzech kobiet następuje po powrocie Poli od babci, która wbrew opinii Aliny okazuje się nie taka straszna. Carmen jest co prawda nieco szalona, ale między babcią i wnuczką pojawia się silna więź. Pola zabiera się do naprawienia stosunków miedzy obiema kobietami, lecz u źródeł konfliktu leży mroczna, rodowa tajemnica sprzed dwóch pokoleń. Jej stopniowe odkrywanie sprawia, że nic już nie jest tak oczywiste i że warto zastanowić się nad powodami czyichś życiowych wyborów, zanim się go osądzi. Bo zrozumienie to już krok do pojednania. Czy tak się stanie? Czy Carmen, Alina i Pola zdołają porzucić wzajemne żale i stać się po prostu zwyczajną babcią, matką i wnuczką?

Carmen urodziła się jeszcze przed wojną, dziś jest staruszką z trudnym balastem przeszłości owianym tajemnicą, którą nie jest w stanie podzielić się nawet z najbliższymi. Ci, którzy jej dobrze nie znają, powiedzieliby pewnie: "Carmen, jaka jest, każdy widzi", bo w tej bezpośredniej, otwartej kobiecie wszystko wydaje się proste i oczywiste, kto wejdzie jej w drogę, nie sprawia wrażenia osoby szczególnie skomplikowanej w odbiorze i ocenie. A jednak... Bo czy Carmen Sowiłow to naprawdę Carmen Sowiłow? Tego dowiedzą się czytelnicy w ostatnim tomie z serii i sami będa mogli ocenić jej życiowe wybory, motywy postępowania, nie zawsze aprobowane przez otoczenie i najbliższych. Carmen to opowieść o ludziach. O tym, co ich napędza do działania, motywuje. I o tym, że aby kogoś skategoryzować i nazwać, trzeba wiedzieć o nim o wiele więcej niż tylko to, co widać.

Pola ma dwadzieścia osiem lat, studiuje i pracuje w butiku, a mimo to wciąż żyje pod dyktando matki. To na jej życzenie dziewczyna ma spędzić wakacje u babki, która do tej pory była dla niej jedynie bohaterką ponurej legendy - miesiąc na "zapadłej wsi" w towarzystwie niezrównoważonej starszej pani ma być dla niej nauczką i przestrogą przed zbyt lekkomyślnym podejściem do życia. Dziewczyna w najśmielszej nawet wyobraźni nie przypuszcza, co ją tam czeka. Na dzień dobry "babunia" upija ją własnej roboty bimbrem i wciąga w rozkręconą przez siebie intrygę. W dodatku starsza pani jeździ jak szalona fiacikiem, a jak trzeba i motocykl odpali. Z energią godną trzydziestolatki wojuje z całą wsią - wszystko po to, żeby nie dopuścić do wycięcia lasu i postawienia w jego miejsce fabryki. A to tylko początek wydarzeń, w które babcia wciąga Polę i jej przyjaciół.

Alina jest kobietą po pięćdziesiątce. Usilnie stara się wyprzeć z pamięci smutne dzieciństwo i nieudaną przeszłość. Impulsem do wyprowadzenia się od matki wariatki są narodziny Poli - to dla niej od tej pory będzie budowała lepsze życie. Jednak to "lepsze" nie zawsze okazuje się być na tyle uniwersalne, by każdego nim uszczęśliwić. Przełom w życiu wszystkich trzech kobiet następuje po powrocie Poli od babci, która wbrew opinii Aliny okazuje się nie taka straszna. Carmen jest co prawda nieco szalona, ale między babcią i wnuczką pojawia się silna więź. Pola zabiera się do naprawienia stosunków miedzy obiema kobietami, lecz u źródeł konfliktu leży mroczna, rodowa tajemnica sprzed dwóch pokoleń. Jej stopniowe odkrywanie sprawia, że nic już nie jest tak oczywiste i że warto zastanowić się nad powodami czyichś życiowych wyborów, zanim się go osądzi. Bo zrozumienie to już krok do pojednania. Czy tak się stanie? Czy Carmen, Alina i Pola zdołają porzucić wzajemne żale i stać się po prostu zwyczajną babcią, matką i wnuczką?

Carmen urodziła się jeszcze przed wojną, dziś jest staruszką z trudnym balastem przeszłości owianym tajemnicą, którą nie jest w stanie podzielić się nawet z najbliższymi. Ci, którzy jej dobrze nie znają, powiedzieliby pewnie: "Carmen, jaka jest, każdy widzi", bo w tej bezpośredniej, otwartej kobiecie wszystko wydaje się proste i oczywiste, kto wejdzie jej w drogę, nie sprawia wrażenia osoby szczególnie skomplikowanej w odbiorze i ocenie. A jednak... Bo czy Carmen Sowiłow to naprawdę Carmen Sowiłow? Tego dowiedzą się czytelnicy w ostatnim tomie z serii i sami będa mogli ocenić jej życiowe wybory, motywy postępowania, nie zawsze aprobowane przez otoczenie i najbliższych. Carmen to opowieść o ludziach. O tym, co ich napędza do działania, motywuje. I o tym, że aby kogoś skategoryzować i nazwać, trzeba wiedzieć o nim o wiele więcej niż tylko to, co widać.